Sołtysi i Rady Sołeckie kadencja 2024 - 2029
Sołectwo składa się z dwóch wsi: Dąbrowicy i Dąbrowicy - Kolonii. Pierwszą z nich zamieszkuje ponad osiemdziesiąt osób, a drugą niespełna 167. Obie należą do parafii Boleszczyn. Sołectwo zajmuje powierzchnię 540 ha.
| Wiele nazw miejscowości w Polsce pochodzi od dąbrów lub pochodnych tego określenia. Etymologię nazwy Dąbrowica należy też stąd wyprowadzić. Dąbrowica w prasłowiańskim znaczyła lasek dębowy. W Polsce jest 19 miejscowości o tej nazwie. |
Przez Dąbrowice przebiega droga powiatowa z Zagaju do Smulska. W średniowieczu przez Dąbrowicę biegł trakt z Kalisza przez Spycimierz do Łęczycy. Mowa o owym trakcie jest w Kronice Polskiej Galla Anonima oraz w Kronice Janka z Czarnkowa. Po raz pierwszy wieś wymieniana jest w 1384 roku jako Dambrovica w dokumencie Drogosza starosty sieradzkiego. Właścicielem jej był Mikołaj będący skarbnikiem sieradzkim w latach 1386-1401. Wówczas istniał już we wsi folwark i osada młyńska. W 1428 r. za 400 grzywien Dąbrowice oraz część Linnego nabył Jan Grabski (właściciel Dobrej). Jeszcze w 1429 r. ustalono granicę na rzeczce Gośnica pomiędzy Dąbrowicą, a Spycimierzem. Należy domniemywać, że na tym cieku wówczas istniał młyn wodny z osadą młynarską, dość często opisywany w literaturze historycznej. Do dzisiaj nazwa rzeczki zatarła się. Rolnicy z Dąbrowicy posiadają grunty na Kaczce i Młynach Piekarskich. Przepływa tam rzeczka Kaczka. Na przełomie XV i XVI w. oprócz Grabskich udziały we własności mieli Świnkowie i Wężykowie. Dąbrowica położona na pograniczu gmin Dobra i Boleszczyn jest jednym z najstarszych na tym obszarze kraju terenów osadniczych. Świadczy o tym cmentarzysko ciałopalne, odkryte tam w XIX wieku. Prawdopodobnie pochodzi ono z okresu kultury przeworskiej, czyli I-II wieku naszej ery. W dokumentach pisanych, po raz pierwszy Dąbrowica wymieniana jest w 1384 roku przez Drogosza - starostę sieradzkiego. Jej właścicielem był wówczas Mikołaj - skarbnik sieradzki. Istniał tam wówczas folwark i osada młyńska. Pierwszy zapis o Dąbrowicy w sieradzkich księgach ziemskich i grodzkich pochodzi z 1563 roku, kiedy to nabył ją wraz z częściami Dobrej, Potworowa, Żeronice i Długiej Wsi - Wojciech Marszewski herbu Rogala. Jego syn i spadkobierca Jan cedował Dobrem i przylegle wsie (w tym i Dąbrowicę) Janowi Piekarskiemu z Rzechoty. Dla odmiany jego brat Hieronim swoje udziały sprzedał Stanisławowi Radzewskiemu.
Wśród późniejszych właścicieli Dąbrowicy, autorzy Słownika Geograficznego królestwa Polskiego i Innych Krajów Słowiańskich wymieniają Mączyńskich, Skórzewskich, Byszewskich. W okresie, kiedy pisany był tenże słownik byli to Taczanowscy herbu Jastrzębiec. Folwark i Wieś Dąbrowica w gminie Piekary, miała wówczas czternaście domów. Własnością dziedzica było 800 mórg ziemi a miejscowi chłopi byli w posiadaniu 182 mórg. Ostatecznie tamtejszy majątek rozparcelowano w okresie międzywojnia. Wieś przyłączona została do gminy Dobra w 1974 roku.
Dąbrowica Kolonia - powstała na fali XIX wiecznego osadnictwa i z czasem zdominowała wieś ,,matkę''.
Wieś sołecka sąsiadująca z Dąbrowicą. Powstała na fali uwłaszczeń i procesów osadniczych XIX w. Powstała na gruntach dąbrowickiego folwarku 4 ćw. XIX w. Na mapach topograficznych spotykamy nazwę Jamy. W tej okolicy za domy służyły jamy - rodzaj ziemianek. Kolonia dominuje nad „starą” Dąbrowicą, zamieszkuje tu więcej osób i ma większą powierzchnię. We wsi pozostał budynek byłej szkoły podstawowej. Do budowy wykorzystano m.in. materiał budowlany jakim był kamień rożniatowski (rodzaj skały wapiennej). Widoczny jest w elewaacjach ścian nadając wraz z cegłą charakterystyczny koloryt. W budynku szkoły były kręcone sceny do filmu pt.: „Szabla od komendanta” Jana Jakuba Kolskiego.
Dzisiejszy obraz sołectwa
Jest tutaj jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej. Ludność w zdecydowanej większości zajmuję się rolnictwem, dorabiając ewentualnie w okolicznych zakładach pracy.
źródło: Stanisław Stasiak, Miasto i Gmina Dobra, przewodnik turystyczny, 2014 r.
